IS ER EEN LEVEN NA DE DOOD?
Ik ben Joods en ik geloof dat er een leven na de dood is. Het aardse leven kan je vergelijken met een doorgang, die tot het paradijs leidt. Je moet natuurlijk de juiste weg afleggen om effectief het paradijs te verdienen.
Wat wordt er van ons verwacht om van het paradijs te kunnen genieten? God heeft ons de Thora (Bijbel) geschonken, daarin kunnen we precies terugvinden wat er van ons verwacht wordt. De 613 Mitswot/richtlijnen die in de Thora staan, zijn hulpmiddelen om uit te groeien tot een goede persoon. Als je die Mitswot doet, dan word je ervoor beloond. God beloont ons niet voor WAT we doen, maar voor HOE we iets doen. Soms kan je iets kleins doen, maar je wordt er goed voor beloond, omdat je het met een glimlach en op een contente manier doet. Wat we hier op deze wereld doen, is enkel een voorbereiding voor het volgende leven. Je moet volgeladen zijn met Mitswot om toegang te krijgen tot het volgende, eeuwige leven. Het volgende leven is een paradijs waar we onvergankelijke plezier zullen beleven.
Om een lekkere soep klaar te maken, heb je verschillende ingrediënten nodig. Daarvoor moet je eerst naar de winkel gaan en alle benodigdheden kopen. Vervolgens kan je de soep klaarmaken en daarna er lekker van smullen. Het is niet de moeite waard om steeds het werk uit te stellen, want anders zal je de soep nooit klaar krijgen.
Net hetzelfde moeten wij hier op deze aarde doen. Wij moeten al de ingrediënten kopen (Mitswot doen), om daarna van het Paradijs te kunnen genieten. Het is niet de moeite waard om steeds de Mitswot te procrastineren, want dan verlies je misschien de kans om het nog eens te kunnen doen.
Mijn moeder vroeg mij eens om naar m’n oma te gaan, ze had hulp nodig. Ik zat toen net een leuk boek te lezen. Ik reageerde: “ja, ja, binnen 5 minuten zal ik vertrekken.” Natuurlijk kon ik na 5 minuten ook niet mijn boek neerleggen. Zo bleef ik het maar uitstellen,…. Na een kwartier riep mijn moeder me en zei ze: “spijtig Gitty, maar je hebt je kans gemist. Oma moest heel dringend iets van de apotheek hebben, maar het werd al laat dus heeft ze iemand anders gevraagd om naar de apotheek te gaan.” Ik was ervan teleurgesteld, want het boek zou ik later ook nog kunnen verder lezen, terwijl ik nu de Mitswe uit mijn handen liet vallen.
Waarom lijden we?
Mensen stellen vaak de vraag waarom juist zij die pijn moeten ondergaan? Je kan daar geen antwoord voor geven. God beslist wat er met iedereen moet gebeuren en wij moeten dat aanvaarden. Maar als je wel met een ziekte te kampen hebt dan moet je er even stil bij staan.
- · Wanneer mensen lijden gaan ze zich vlugger naar god bekeren. In het dagdagelijkse leven vergeten mensen soms dat God bestaat en dat men zich naar Hem moet bekeren, tegen Hem moet praten (bidden), Hem danken voor alle goeds die we hebben, enzovoort. Maar als er iets ernstig gebeurt, bijvoorbeeld een kind is ernstig ziek, dan gaan we er eventjes stil bij staan. We lopen naar de dokter en dienen alle mogelijke geneesmiddelen toe om het kind te genezen. Als de dokter het leven van het kind opgeeft, hebben de ouders geen andere keus: ze moeten zich naar God bekeren om hulp te vragen!
Men hoort soms verhalen in het Joodse gemeenschap, dat er mensen zijn die hun geloof hebben verlaten. Dat zijn mensen die een verkeerde blik op het leven hebben. Ze denken dat ze als in hun geloof wederkeren, een beter leven zullen hebben. Dat is fout! Dan gebeurt het vaak dat iemand in hun familie plotseling ziek wordt, of dat er iets ernstig gebeurd, waarbij de familieleden zich terug naar God zullen bekeren. En als de zieke terug gezond wordt dan geloven ze weer allemaal in God. Dan zeggen die mensen dat men pas echt gelukkig is, als men in God geloofd.
- Wanneer een baby geboren wordt, wordt er een zuivere ziel met hem meegegeven. De persoon moet proberen om die zo zuiver mogelijk te houden. Hij kan kiezen tussen goed en kwaad, maar God wil dat hij voor het goede kiest, want met elke zonde maakt hij vlekken op zijn ziel. Als hij toch voor het kwade kiest, kan God hem een seintje sturen om hem te herinneren dat hij zich moet verbeteren. Dat doet hij door de mens een moeilijke periode te laten doorgaan. Wanneer een mens pijn ondergaat, kan hij beginnen denken wat hij moet verbeteren.
- Geen enkele mens is perfect. Iedereen begaat eens een zonde. Maar zoals in de vorige alinea uitgelegd, bestaat een mens door een lichaam en een ziel. Als een mens zondigt, wordt zijn ziel bevlekt. Als hij “pijn” heeft en hij lijdt, wordt zijn ziel gewassen van de zondes. Dit is goed voor zijn volgende leven.
Elke mens heeft zijn eigen karakter, zijn eigen manier van reageren en zijn eigen visie op elk vlak. Het woord lijden heeft voor iedereen een andere betekenis. Sommige mensen willen geen kinderen krijgen, terwijl dit voor andere kinderloze koppels een pijnlijk thema is.
In elke situatie die je terecht komt kan je zelf kiezen welke bril je nu wil dragen. Kies je voor de zwarte bril dan zal je veel moeilijker door die periode geraken. Want dan ervaar je alles als ‘slecht’. Je wordt neergeslagen en je bekijkt alles negatief. Probeer je eens om de roze bril op te zetten, dan zal je steeds hopen voor het goede en dan kan je veel beter de tijd doorgaan.
Ik had een vriendin die in het ziekenhuis was opgenomen. Ze was ziek. Toen ik op bezoek ging, werd ik gewoon door haar gerustgesteld. Mijn vriendin lag daar met een grote glimlach. Ik vroeg haar: “hoe gaat het?” Waarop ze reageerde: “God heeft mij ziek gemaakt, dus dat is voor mijn eigen bestwil.” Ik kon mijn eigen oren niet geloven. Zo sterk, vol met moed lag ze daar ziek in haar bed!
Lijden kan je onderverdelen in twee subgroepen:
Lijden kan je onderverdelen in twee subgroepen:
- Lichamelijke pijn: mensen die ziek worden kunnen ook op verschillende manieren reageren.
- -Mensen die zeer snel kwaad worden, zullen deze het in deze periodes extra moeilijk hebben. Ze zullen altijd de schuld op iemand anders gooien. Ze zullen niet de kans vatten om eens goed na te denken waarom ze nu lijden. Die mensen verliezen hun vertrouwen in hun familie en kennissen. Ze worden depressief en verliezen hun lust om te leven.
- -Mensen die nog nooit geconfronteerd werden met ziektes, zullen het ook moeilijker hebben om de ziekte te verwerken. In het begin zullen ze helemaal in de war lopen, er zullen honderden vragen in hun hoofd nestelen, totdat ze er gek van zullen worden. Die mensen zijn gewoon dat alles van een leien dakje gebeurd, hebben nooit tegenvallers, enzovoort. Nu moeten ze met een totaal andere situatie beginnen leven. Als ze er rustig over zullen nadenken en die op een kalme manier proberen te aanvaarden kunnen ze dan gemakkelijker hun gevoelens verwerken.
- -Pijn verblindt een mens. Het kan soms zo erg zijn dat die mensen ten slotte zelfmoord plegen.
Ik heb een artikel gelezen over twee broers die samen zelfmoord pleegden. Dit deden ze omdat de jongste pijnpatiënt was en op een gegeven moment heeft hij zijn leven opgegeven. Zijn aandoening had ook een enorme impact op het leven van zijn broer en samen besloten ze om er een einde aan te maken. Ik heb het artikel met tranen in mijn ogen gelezen. Ik moest het artikel zelfs herlezen. Emanuele, de zieke jongen, ging een heel moeilijke periode door. Het was zijn eigen beslissing om uit het leven te stappen. Alhoewel ik dat moeilijk kan begrijpen, kan ik hem niet vooroordelen. Hij voelde dat hij het niet meer aankon. Dit is een geval waarbij je ziet dat er mensen zijn die hun gewoon pijn niet kunnen uithouden. Het is hartverscheurend, maar iedereen heeft zijn eigen manier hoe hij zijn pijn aanpakt.
- Overlijden van een familielid, vriend of iemand die je naar opkijkt:
Iedereen verwerkt zijn gevoelens op een andere manier. Hoe je zal reageren, hangt ook af hoe het ongeluk is gebeurd.
Sterft iemand aan een ziekte, konden de omgevingsmensen zich al even voorbereiden. Ze zagen de zieke met veel pijn in het bed liggen en dan zal het rouwingsproces volgens mij gemakkelijker verlopen. Ze begrijpen dan dat het nu beter is voor de zieke, hij heeft geen pijn meer. Onze wijze mannen zeggen: ‘Gezaire al hames shetishtakajach min halev.” God heeft de mens zo geschapen, dat hij na een bepaalde tijd de dode vergeet. Dit is voor het bestwil van de mens. Zo verloopt het rouwingsproces veel sneller. Een mens kan dan vlugger overschakelen naar zijn normale leven.
Hoe zouden de mensen met hun dagdagelijkse leven kunnen verdergaan, als ze heel de tijd over de dode zouden denken?
Hoe zouden de mensen met hun dagdagelijkse leven kunnen verdergaan, als ze heel de tijd over de dode zouden denken?
- -Slimme en verantwoordelijke mensen reageren dan natuurlijk met verdriet, maar na een poosje kunnen ze het verdriet op een goede manier verwerken en vergeten ze dan van het ongeluk. Die mensen worden vlug weer hersteld. Het zijn dan ook meestal de gelovigen die tot deze groep behoren. Ze geloven en zijn ervan bewust dat dit ongeluk ook dan moest gebeuren.
- - Sommige mensen vallen dan in een depressie en geven hun leven op. Ze verliezen hun moed en weten niet hoe ze zichzelf moeten redden. Ik vind het spijtig voor die mensen, maar ik kan hen niet vooroordelen.
- -Als iemand schuldig is in het overlijden van een anderen, kan hij heel zijn leven zich schuldig voelen voor die familie. Het ergste van alles is dat hij die andere familie met niets kan terugbetalen. Als je tegen een auto van een andere botst, dan kan je een nieuwe auto betalen. Maar een leven van een mens kan je niet voor geld wisselen. Die mensen komen dan vaak niet meer uit huis, ze sluiten zichzelf op. Ze schamen zich van anderen wat soms tot gevolg heeft dat die mensen zelfmoord zullen plegen of verslaven aan drugs.
- -Sommigen zullen dan heel veel met anderen over het ongeluk praten, dat helpt hen om het rouwingsproces beter te verwerken.
Hoe moet men omgaan met mensen die met lijden en dood te maken krijgen?
Mensen die geconfronteerd worden met allerlei moeilijkheden moeten eerst en vooral het gevoel krijgen dat men begrip voor hen heeft. Ze zijn op zoek naar een open oor. Ze willen gewoon hun hart lossen, al hun gevoelens aan iemand uiten. Jij moet zogezegd het ‘open oor’ spelen. Je moet empathie vertonen, meevoelen, luisteren en vooral troosten. Je hoort het inderdaad vaak zeggen; gedeelde pijn, is een halve troost.
De mama van mijn vriendin werd twee jaar geleden gediagnostiseerd met kanker. In het begin heeft de mama niets aan haar kinderen verteld. Ze vond het gewoon overbodig om haar jonge kinderen ervan op de hoogte te brengen. Waarom zomaar het leven van haar jonge kindjes verpesten met dat nieuws? Maar na een korte tijd gaven haar de dokters nog maar drie maanden te leven, toen riep ze heel haar familie samen en heeft ze hen het slechte nieuws meegedeeld. De kinderen waren gechoqueerd! De ouders zaten daar en probeerden hun kindjes te troosten. Gelukkig zijn ze een orthodoxe familie en lukte het voor de mama om de kindjes gerust te stellen dat het allemaal wel goed zal komen. God heeft dat gedaan, dan moeten wij dat accepteren. Wij weten niet de reden daarvoor, maar wij moet ons verzekeren in God. Hij is de enige die mij gezond kan maken. Mijn vriendin, als oudste van de familie, was er gewoon overhoop van. Ze belde me direct op en stamelde enkele woorden… Ik had het niet allemaal goed begrepen, maar van haar stem en manier van spreken, begreep ik dat er iets ernstig aan de hand was. Ik heb haar direct gezegd dat ik even bij haar langskom. Toen ik daar aankwam zag ik de situatie. Het was verschrikkelijk! Ik ging samen met mijn vriendin naar haar kamer en daar vertelde ze me wat ze daarjuist had gehoord. Ze begon te huilen, ik zat daar naast haar…. Ik kreeg natuurlijk ook tranen in mijn ogen. Ik zat gewoon te luisteren naar wat ze te vertellen had. Ik omhelsde haar en bleef maar luisteren. Na enkele minuten zei ze me opeens, oh Gitty, je bent gewoon mijn hartsvriendin! Ik ben nu veel opgeluchter! Met jou aan mijn kant zal ik zeker gemakkelijker het slechte nieuws kunnen verwerken. Ik voel het gewoon, je oren staan voor mij open!! Dat is wat ik nu nodig heb! Hartelijk bedankt!
De mama van mijn vriendin werd twee jaar geleden gediagnostiseerd met kanker. In het begin heeft de mama niets aan haar kinderen verteld. Ze vond het gewoon overbodig om haar jonge kinderen ervan op de hoogte te brengen. Waarom zomaar het leven van haar jonge kindjes verpesten met dat nieuws? Maar na een korte tijd gaven haar de dokters nog maar drie maanden te leven, toen riep ze heel haar familie samen en heeft ze hen het slechte nieuws meegedeeld. De kinderen waren gechoqueerd! De ouders zaten daar en probeerden hun kindjes te troosten. Gelukkig zijn ze een orthodoxe familie en lukte het voor de mama om de kindjes gerust te stellen dat het allemaal wel goed zal komen. God heeft dat gedaan, dan moeten wij dat accepteren. Wij weten niet de reden daarvoor, maar wij moet ons verzekeren in God. Hij is de enige die mij gezond kan maken. Mijn vriendin, als oudste van de familie, was er gewoon overhoop van. Ze belde me direct op en stamelde enkele woorden… Ik had het niet allemaal goed begrepen, maar van haar stem en manier van spreken, begreep ik dat er iets ernstig aan de hand was. Ik heb haar direct gezegd dat ik even bij haar langskom. Toen ik daar aankwam zag ik de situatie. Het was verschrikkelijk! Ik ging samen met mijn vriendin naar haar kamer en daar vertelde ze me wat ze daarjuist had gehoord. Ze begon te huilen, ik zat daar naast haar…. Ik kreeg natuurlijk ook tranen in mijn ogen. Ik zat gewoon te luisteren naar wat ze te vertellen had. Ik omhelsde haar en bleef maar luisteren. Na enkele minuten zei ze me opeens, oh Gitty, je bent gewoon mijn hartsvriendin! Ik ben nu veel opgeluchter! Met jou aan mijn kant zal ik zeker gemakkelijker het slechte nieuws kunnen verwerken. Ik voel het gewoon, je oren staan voor mij open!! Dat is wat ik nu nodig heb! Hartelijk bedankt!
Het was nog een moeilijke periode, maar ik stond in die moeilijkste tijden naast mijn vriendin. Ik moest veel zwijgen, gewoon luisteren en belangstelling tonen.
Maak hem vooral duidelijk dat wat hij voelt normaal is. Toon je begrip en meegevoel.
Boeddhisme: in het boeddhisme neemt lijden
een centrale plaats in. Het lijden is onontkoombaar in de wereld. Volgens de
woorden van de Boeddha: "Geboorte is lijden, ouderdom is lijden, ziekte is
lijden, dood is lijden, gejammer en geklaag, pijn en verdriet, het verbonden
zijn met datgene waarmee we niet verbonden willen zijn is lijden, gescheiden te
zijn van hetgeen we liefhebben is lijden, het niet in vervulling gaan van
wensen is lijden; kortom, de factoren waaruit het leven is opgebouwd zijn
lijden. De mens kan pas
voldoening bereiken, door de werkelijkheid ten volle te aanvaarden. 
Jodendom
Voor joden
is lijden een straf, absurd maar ook opvoedend. De oorzaak van het lijden is de
zonde, een onbekende beproeving. Joden moeten verzet, onderwerping en
solidariteit vertonen ten opzichte van leed en God zal daarbij de straffende
zijn, maar ook oproepen tot bevrijding. Hij zal liefdevol zijn en troost
bieden.
christendom:
Bij
christenen is lijden absurd, onzinnig. Gods liefde is sterker dan het lijden.
De oorzaak van het lijden is de vrije keuze van de mens of het is
onverklaarbaar of gewoon deel van onze wereld. Christenen moeten solidair zijn
met de lijdende mensen en God is daarbij een bron van hoop, kracht en steun.
Volgens de joodse visie is het belangrijk om mensen te vergeven. God vergeeft ons, als wij onze vriend vergeven. Wij geloven ook dat de mens alleen maar de postbode van God is. Die moeilijkheid moest me overkomen en die mens was alleen maar de tussenpersoon van God. Waarom moet ik dan boos op hem zijn?
Beste Vera,
Hallo, hoe gaat het met jou en met je familie?
Godzijdank, met mij gaat het super! Momenteel heb ik vakantie en daarom heb ik besloten om me even neer te zetten om een brief te schrijven.
Weet je Vera, we kunnen echt niet klagen! We moeten dankbaar zijn voor wat we maar hebben. Waarschijnlijk is het je moeilijk om daar alleen te wonen, zonder je familie. Maar stel je eens voor als je ziek was, wat zou er dan gebeuren?
We moeten alles met onze roze bril bekijken! Ken je nog ons buurmeisje van de
vijfde verdieping? Onlangs heb ik slecht nieuws van haar vernomen. Zij werd gediagnostiseerd met leukemie. Ocharme toch! Ik kon mijn oren niet geloven. Ze ziet het einde van haar leven naderen. Ik vond het hartverscheurend. Toen ik naar huis ging, begon ik gewoon te huilen. Wat gaat er nu verder met haar gebeuren? Hoeveel operaties zal ze moeten ondergaan? Zal ze het overleven? Ik sukkel met 1000 vragen in mijn hoofd! Als ik haar op straat zie, weet ik gewoon niet hoe te reageren.
Maar weet je, ik moest voor mijn studies een film bekijken. Ik heb de film Planta 4 bekeken. Die film heeft me werkelijk wakker geschud. Ik zou het echt aan onze buurvrouw aanraden, het verandert de hele blik op het leven!
Deze film gaat over 3 jongens, kankerpatiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen. Ze weten niet wat hen het volgende moment zal brengen. Ze zijn alle drie vastbesloten om de strijd niet op te geven. Samen vormen ze een hechte band en steunen elkaar.
Vera, kan je je dat voorstellen? Drie jongens die zoveel moeten meemaken? Er stonden gewoon tranen in mijn ogen. Ik kon hun pijn niet toezien. Hoe kunnen kinderen nu zo sterk zijn? Zij beslisten om van hun verschrikkelijke situatie het beste van te maken. De droevige waarheid werd verbloemd door het kattenkwaad dat ze uithingen. Zo bijvoorbeeld besloten ze op een dag om het resultaat van hun nieuwe vriend op te zoeken. In het geniep gingen ze met hun rolstoelen op stap naar de kelder. Ik kon toen niet op adem komen! Hoe kunnen die jongens zo dapper zijn?! Maar ze hebben het bewezen! Ze hebben de resultaent gevonden!
Wat ik zeker uit de film heb geleerd is, dat je de moed niet mag opgeven. De jongens zouden in een diepe depressie kunnen vallen, maar nee, zij hebben ervoor gekozen om het leven optimistisch aan te pakken. Samen waren ze sterk en konden ze door alle ergste situaties geraken.
Dit is zeker ook een punt dat ik zal meenemen. “Vrienden zijn je familieleden, die je zelf kiest.” Ja, dat is waar. Je hebt altijd je familie nodig, maar in zulke situaties heb je hen dubbel en dik nodig. De jongens die in het ziekenhuis verblijven hebben een diepe vriendschap gesloten, ze zijn net als drie broers! Dat is belangrijk. Je moet op je vrienden kunnen rekenen. Ze moeten voor je openstaan ook in de ergste situaties.
Godzijdank, heb ik het gevoel dat ik op mijn vrienden kan steunen. Ze staan altijd klaar voor mij, ik kan altijd mijn hart voor hen lossen, enz. Weet je nog, toen ik ziek was, kreeg ik elke dag avondmaal van mijn vriendin? Ik had gewoon het gevoel dat ik een plaats in haar hart heb.
Godzijdank, heb ik het gevoel dat ik op mijn vrienden kan steunen. Ze staan altijd klaar voor mij, ik kan altijd mijn hart voor hen lossen, enz. Weet je nog, toen ik ziek was, kreeg ik elke dag avondmaal van mijn vriendin? Ik had gewoon het gevoel dat ik een plaats in haar hart heb.
Waarvan ik echt moest huilen was het bezoekersmoment. Alle ouders kwamen hun kinderen bezoeken, terwijl 1 jongen alleen op zijn kamer achterbleef. Zijn ouders zijn gescheiden. Hij heeft geen contact meer met zijn ouders. Mijn hart brak, toen ik hem zo zielig zag kijken. Hoe konden zijn ouders hem zo alleen aan zijn lot overlaten? Juist nu heeft hij hun steun, moed en liefde nodig! Zoveel moet hij al in zijn jonge jaren meemaken en nog zonder familie… Ik werd er zo emotioneel van!
Ik ben overspoeld met gevoelens. Gaat onze buurvrouw ook al die operaties moeten ondergaan? Hoe gaat zij het aanvaarden? Zal ik haar die film aanraden? Eerst en vooral moet jij het zeker eens zien. We kunnen er zoveel van leren! Je moet niet ziek zijn om het eens te bekijken. De regisseur heeft er zoveel moeite, spanning, emoties enz. ingestoken dat je op het einde van de film er vele dingen van kunt leren.
Vera, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar we kunnen ons veel verbeteren op vlak van optimisme, nee😉? Soms kunnen we klagen over stomme dingen in ons dagdagelijkse leven. Vanaf heden ga ik erop letten om altijd het leven langs het goede kant te bekijken. Hopelijk zal het mij lukken 😊.
De film kijken heeft dus zoveel voordelen dat je echt iets mist als je die niet ziet. Je leven zal daarna er zeker anders uitzien. Het loont!
Je begrijpt toch nog Nederlands, hé? Maar anders kan je even navragen of er ook een Engelse versie ter beschikking is.
Ik ben benieuwd naar jouw reacties over de superspannende film!
Laat je me ook weten of ik die film aan onze buurvrouw kan tonen?
Doe maar de groeten aan je schattige kindjes!
Veel liefs,
Gitty
Onafscheidelijke broers plegen samen zelfmoord na jaren van lijden
- 25 mei 2015
· 10u59
· Bron: The Irish Mirror
HLN
Twee broers hebben samen zelfmoord gepleegd in Ierland. De jongste was al jaren pijnpatiënt en was het lijden moe geworden leven van zijn broer en samen besloten ze om er een einde aan te maken, schrijft The Mirror.
Het ging steeds slechter met Emanuele die sinds zijn dertiende pijn had aan een wang. De chronische aandoening leidde tot tal van ingrepen en behandelingen met een reeks pijnstillers en antidepressiva. Maar niets leek te helpen en Emanuele zag geen andere uitweg meer. Zijn lijden had ook een grote impact op het leven van zijn 12 jaar oudere broer Giuseppe Balasco. Het duo beroofde zich samen van het leven in hun slaapkamer met een masker en gas. Emanuele was 26, zijn broer Giuseppe, 38.
De ouders kunnen met hun verdriet geen blijf. Volgens Anna en Vincezo hadden de broers een “intense en hechte band met elkaar”. De derde broer, Domenico bevestigt dat: “Emanuele en Giuseppe waren echt close. Toen Emanuele dertien werd, begon Giuseppe voor hem te zorgen als een ouder. Hij regelde alles voor zijn broer. Het lijden maakte hem wanhopig. Het bezorgde Giuseppe een zware depressie. Op het internet werd me duidelijk waarom ze het gas gekocht hadden. Ze hadden opgezocht hoe ze een einde aan hun leven konden maken”, aldus Domenico (36).
Een paar uur voor de zelfdodingen merkte de moeder het gas op in de slaapkamer van haar zoon. “Ik zag twee cilinders met gas naast het bed van Emanuele. Ik had ze al eerder gezien in huis en dacht dat ze voor een feestje bestemd waren.” Het duo pleegde zelfmoord toen hun ouders van huis waren. “Toen ik terug thuiskwam, merkte ik dat het vuilnis nog niet buitenstond. Bovendien was de achterdeur open en ik werd ongerust. Ik haalde mijn man erbij en we gingen naar binnen. Ik zag Giuseppe op zijn bed liggen met zak over zijn hoofd. Hij bewoog niet meer. Ik trof Emanuele op dezelfde manier aan. Ook bij hem haalde ik de zak weg maar ook hij was dood.”
Agent Stuart Newsham zegt dat de broers de zelfmoord voorbereid hadden en info zochten op het internet waar ze op zoek gingen naar het gas. “De jongens hadden grote problemen. Emanuele ging kapot van de pijn. Ze zochten beide een oplossing voor hun lijden.” Volgens lijkschouwer Maria Voison bestaat er niet de minste twijfel over de doodsoorzaak van de twee broers. Ze kwamen om door verstikking als gevolg van het inhaleren van het gas. “Ik heb heel wat getuigenissen gehoord. Er is sprake van een zelfmoordpact tussen de broers die ook samen op zoek gingen naar een middel om hun leven te beëindigen.”
De ouders kunnen met hun verdriet geen blijf. Volgens Anna en Vincezo hadden de broers een “intense en hechte band met elkaar”. De derde broer, Domenico bevestigt dat: “Emanuele en Giuseppe waren echt close. Toen Emanuele dertien werd, begon Giuseppe voor hem te zorgen als een ouder. Hij regelde alles voor zijn broer. Het lijden maakte hem wanhopig. Het bezorgde Giuseppe een zware depressie. Op het internet werd me duidelijk waarom ze het gas gekocht hadden. Ze hadden opgezocht hoe ze een einde aan hun leven konden maken”, aldus Domenico (36).
Een paar uur voor de zelfdodingen merkte de moeder het gas op in de slaapkamer van haar zoon. “Ik zag twee cilinders met gas naast het bed van Emanuele. Ik had ze al eerder gezien in huis en dacht dat ze voor een feestje bestemd waren.” Het duo pleegde zelfmoord toen hun ouders van huis waren. “Toen ik terug thuiskwam, merkte ik dat het vuilnis nog niet buitenstond. Bovendien was de achterdeur open en ik werd ongerust. Ik haalde mijn man erbij en we gingen naar binnen. Ik zag Giuseppe op zijn bed liggen met zak over zijn hoofd. Hij bewoog niet meer. Ik trof Emanuele op dezelfde manier aan. Ook bij hem haalde ik de zak weg maar ook hij was dood.”
Agent Stuart Newsham zegt dat de broers de zelfmoord voorbereid hadden en info zochten op het internet waar ze op zoek gingen naar het gas. “De jongens hadden grote problemen. Emanuele ging kapot van de pijn. Ze zochten beide een oplossing voor hun lijden.” Volgens lijkschouwer Maria Voison bestaat er niet de minste twijfel over de doodsoorzaak van de twee broers. Ze kwamen om door verstikking als gevolg van het inhaleren van het gas. “Ik heb heel wat getuigenissen gehoord. Er is sprake van een zelfmoordpact tussen de broers die ook samen op zoek gingen naar een middel om hun leven te beëindigen.”
Geraadpleegd op 01/08/2018 https://www.hln.be/nieuws/buitenland/onafscheidelijke-broers-plegen-samen-zelfmoord-na-jaren-van-lijden~aa8ae33d/
Ik heb het artikel met tranen in mijn ogen gelezen. Ik moest het artikel zelfs herlezen. Emanuele, de zieke jongen, ging een heel moeilijke periode door. Het was zijn eigen beslissing om uit het leven te stappen. Alhoewel ik dat moeilijk kan begrijpen, kan ik hem niet vooroordelen. Hij voelde dat hij het niet meer aankon. Dit is een geval waarbij je ziet dat er mensen zijn die hun gewoon pijn niet kunnen uithouden. Het is hartverscheurend, maar iedereen heeft zijn eigen manier hoe hij zijn pijn aanpakt.
Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?
Sjabloon: verwerking van een film
· Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden:
v Optimistisch
v Vriendschap
v Bedreven
· Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?
Herkenbaar:
· De jongens helpen en steunen elkaar. Ik vind dat het bij kinderen eerder vanzelf gaat, ze moeten er geen grote moeite voor doen.
· Kleine kinderen zeggen altijd luidop wat ze denken, ze weten niet wanneer ze hun mond moeten houden. In de film stelt het kind directe vragen en zijn moeder wil hem tegenhouden, want ze weet niet of de zieke jongen het aangenaam vindt.
· De jongens die in het ziekenhuis nog moeten verblijven zijn jaloers op de andere jongen die al naar huis mag gaan. Dit is normaal, want iedereen wil snel genezen.
· De jongen die nieuw is in het ziekenhuis, is droevig en slecht gezind.
Niet-herkenbaar:
· De relatie tussen de zoon en vader. Hoe kan nu een vader zijn zieke jongen alleen in het ziekenhuis achterlaten? Ocharme, die jongen toch!
· Het idee van de dokter om aan de zieke kinderen te vertellen dat ze waarschijnlijk niet te lang meer zullen leven.
· Dat de dokters onderling niet goed overeenkomen.
· Er gingen al zoveel dagen voorbij, totdat een vriend uit de klas uiteindelijk zijn zieke klasgenoot is komen bezoeken. Ik verwachtte dat er direct bezoek ging zijn.
Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.
Beschrijving scène 1:
De drie vrienden gaan samen opzoek naar het resultaat van de operatie van de nieuweling. Met z’n vieren begeven ze zich in het donker naar het labo van het ziekenhuis. Uiteindelijk vinden ze de papieren met het goede nieuws. De resultaten zijn goedaardig!
De nieuweling is zo blij dat hij meteen zijn ouders opbelt om het goede nieuws mee te delen. De andere jongens laten zien dat ze blij zijn voor hem, maar wanneer hij het niet ziet, veranderen hun gezichtsuitdrukkingen. Ze zijn ook jaloers dat hij al naar huis mag gaan.
Gevoelens bij scène 1:
Wanneer de jongens besloten om zelf naar de resultaten te zoeken, voelde ik opeens spanning in mij opkomen. Ik was benieuwd naar de resultaten, en toen ze positief waren, was ik opgelucht. Want ik zou het verschrikkelijk vinden als die jongen zelf zou moeten uitvinden dat hij ernstig ziek was.
Toen de jongen zijn goede resultaten voor ogen had, had ik medelijden met de andere jongens. Zij verbleven al zo lang in het ziekenhuis, terwijl de nieuwe jongen zo vlug naar huis mocht gaan.
Beschrijving scène 2:
Op een dag komen alle ouders de kinderen in het ziekenhuis bezoeken, ze krijgen allemaal geschenkjes en het wordt daar heel leuk.
Één jongen krijgt geen bezoek, want hij is boos op zijn vader en heeft geen contact meer met hem. Die dag is hij dus heel droevig, hij zit zo zielig op zijn bed. Één van de andere jongens merkt het op, en zoekt het telefoonnummer van de vader van die jongen op. Hij belt dat nummer op, geeft de telefoon aan zijn vriend door en verlaat de kamer. Die jongen weigert eerst om de telefoon op te nemen, maar toen had hij geen andere keus. Hij nam de telefoon in zijn hand en begon te huilen, …
Gevoelens bij scène 2:
Eerst was ik ontzettend teleurgesteld. Hoe komt het dat een jongen eenzaam in het ziekenhuis ligt? Het moet toch zo moeilijk zijn voor die jongen! Het is al erg genoeg! Hij moest al zoveel operaties ondergaan. Hij weet zelfs niet wat er verder met hem zal gebeuren. Hoe konden nu zijn ouders hem zo alleen aan zijn lot overlaten? Als je ziek bent, heb je vooral je naaste nodig!
Maar toen de jongen met zijn vader begon te spreken werd ik er heel emotioneel van.
De scène stopt nadat hij aan de telefoon begint te huilen, verder kan men zelf bedenken.
Ik veronderstel dat de band tussen de vader en de zoon weer hersteld werd en dat had hij aan die dappere jongen (zijn vriend) te danken. Ik vind die vriend super voor zijn gewaagdheid!
Beschrijving scène 3:
Op een dag kwam de dokter de kamer van de jongens binnen. Hij bleef daar even babbelen. Tussendoor vroeg de dokter wat ze later zouden willen worden. Een jongen van veertien antwoordt wat hij bij 21 wil worden. De dokter vroeg toen hoe oud hij dan is. 14 was het antwoord. ‘Geloven jullie er echt in dat jullie bij 21 nog zullen leven?” vroeg de dokter. Één van de jongens noemt dan de dokter een monster die hun levenslust wil verpesten. Om daarna nog zout op hun wonde toe te voegen, vraagt de dokter of de jongens al gehoord hebben wat er met hun vriend die chemotherapie moest ondergaan gebeurd is. De jongens weten dat niet en de dokter vertelt dat hij die chemotherapie niet meer nodig had, omdat hij te zwak was. Hij werd naar huis gestuurd en twee dagen later is hij gestorven.
De jongens werden er heel boos van en gingen een andere kamer binnen en begonnen te huilen en te schreeuwen.
Gevoelens bij scène 3:
Bij deze scène kwamen heel veel negatieve gevoelens in mij op, ik kon de dokters gedrag echt niet begrijpen en aanvaarden. Ik vond het hartverscheurend hoe de dokter tegen de kinderen praatte! Ik schrok ook van de manier waarop hij aan de kinderen vertelde dat hun vriend overleden is. En dan was het weer heel droevig, toen ze het nieuws moesten verwerken.
Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?
Scène 1:
In de bijbel vinden we de volgende gezegde terug; “Veoehavtoe leraiachoe koemoichoe”, je moet je vriend zo graag zien als jezelf. Daarop zeggen onze wijze mannen dat als een mens in nood is, je hem moet gaan helpen. Al is het niet altijd evident, toch moet je je vriend steunen, helpen in nood, blij zijn als het met hem goed gaat, enz. Hier gaan de jongens op zoek naar het resultaat van de nieuweling. Samen zijn ze sterk. Ookal moeten zij nog in het ziekenhuis verblijven, toch tonen ze aan de nieuweling een glimlach op hun gezicht. Ze zijn blij dat hij al naar huis mag.
Scène 2:
Ik heb een heel goeie band met mijn ouders en ik zou het ook heel erg vinden als mijn relatie met hen verbroken zou worden. Daarom vind ik dat hij heel goed handelde wanneer hij de telefoon aan zijn vriend doorgaf. Ik heb al enkele verhalen gelezen van mensen die geen goede relatie hadden met hun ouders, maar wanneer er ernstige problemen zijn opgekomen, zoals een ziekte, dan weerd de relatie veel beter. Dit is dan een voordeel dat het lijden ons geeft.
Scène 3:
Volgens de Joodse visie mag men nooit het leven opgeven. Je moet sterk zijn en altijd proberen verder te gaan. De dokter wil het moreel van de jongens wegnemen, en ik vind dat dit niet mag.
Mijn overgrootvader lag zeer ziek in het ziekenhuis. Toen de dokters hem al hadden opgegeven, had hem een vriend voorgesteld om nog een operatie uit te proberen. Hij heeft toen de dokters geroepen en zijn plan voorgesteld. De dokters hebben hem geprobeerd af te raden. Maar hij bleef steevast met zijn beslissing. Ten slotte hebben ze er een spoedoperatie van gemaakt en gelukkig verliep alles zeer goed. Zo leefde hij nog een jaar! Wij mogen het leven nooit opgeven!
Mijn overgrootvader lag zeer ziek in het ziekenhuis. Toen de dokters hem al hadden opgegeven, had hem een vriend voorgesteld om nog een operatie uit te proberen. Hij heeft toen de dokters geroepen en zijn plan voorgesteld. De dokters hebben hem geprobeerd af te raden. Maar hij bleef steevast met zijn beslissing. Ten slotte hebben ze er een spoedoperatie van gemaakt en gelukkig verliep alles zeer goed. Zo leefde hij nog een jaar! Wij mogen het leven nooit opgeven!
Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?
Eerst en vooral wil de regisseur onze ogen openen. Mensen zijn zich er niet van bewust hoeveel kindjes er in het ziekenhuis zijn opgenomen. Ze kampen met de moeilijkste ziektes, terwijl hun leeftijdsgenoten op school zitten. Na deze film krijgen we een beeld hoe dankbaar we God moeten zijn voor al het goeds.
Daarnaast laat de regisseur doorheen het verhaal zien dat elke mens het recht heeft zijn leven te bepalen. Iedereen kan zelf kiezen hoe hij zijn leven wil aanpakken. Die jongens ondergingen de moeilijkste periodes, operaties en ziektes in hun leven. Ze hebben er zelf voor gekozen om optimistisch te blijven! Ze zouden eveneens de hele dag in hun bed kunnen blijven liggen en over hun ziekte piekeren. Maar nee, zij hebben ervoor gekozen om er het beste van te maken. Ook in het ziekenhuis kan je pret beleven!
Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?
Gelijkenissen:- De jongens zijn samen sterk! Dat is ook bij ons het geval. Volgens de Joodse visie weten we dat we samen sterk moeten zijn om iets te kunnen bereiken. Daaronder hoort ook het goede team. Dat is ook voor ons belangrijk. Je moet een goede team hebben om mensen te kunnen redden in moeilijke situaties.
- De jongens spreken nooit over hun dood. Bij ons is het ook zo, wij spreken niet echt over de dood. Wij zullen alle ergste situaties verbloemen en op een optimistische manier verwoorden.
- De jongens spreken nooit over hun dood. Bij ons is het ook zo, wij spreken niet echt over de dood. Wij zullen alle ergste situaties verbloemen en op een optimistische manier verwoorden.
Verschillen- In de film komt het bidden naar God niet aan bod, terwijl men bij de Joden heel veel bidt.
- Bij ons weet men dat alles van God komt, en dat wat Hij doet goed is voor de mens, ookal is het soms moeilijk te begrijpen. In de film zegt de grootvader: “Als God zou bestaan, dan zou hij zeker vergeten hebben van ons.” Dit is een tegenstelling met onze religie.
- Bij ons weet men dat alles van God komt, en dat wat Hij doet goed is voor de mens, ookal is het soms moeilijk te begrijpen. In de film zegt de grootvader: “Als God zou bestaan, dan zou hij zeker vergeten hebben van ons.” Dit is een tegenstelling met onze religie.
Volgens jou is er duidelijk een leven na de dood.
Ik ben ook gelovig en geloof er ook in. Ik vind dat het bewustzijn dat er een leven na de dood is, veel aan je leven bijgeeft. Wat denk jij?!
Ik moet je nog zeker laten weten dat ik je Blog fantastisch vindt, zo netjes uitgesteld en met veel structuur. men ziet dat er hierachter veel werk staat!!
Groetjes,
Sara
Bedankt voor je reactie!
Ik ben het zeker met je eens dat het bewustzijn dat er een leven na de dood is, veel aan mijn leven bijdraagt. Dit is eigenlijk wat zin aan mijn leven geeft.
ALs ik een mitswe (goede daad) doe, vervul ik hiermee een deel van mijn doel waarvoor ik op deze wereld gekomen ben. Met elke mitswe, krijg ik een groter deel in het paradijs. In het paradijs kom je terecht na je dood. Dat wil dus zeggen, dat ik bij elke daad die ik op deze wereld doe, ook denk aan mijn leven na de dood.
Ik vind het leuk dat je mijn blog gelezen hebt!
Groetjes,
Gitty
2 opmerkingen:
Met deze blog heb je mij en elke andere lezer kunnen overtuigen dat je visie op het leven niet zomaar een visie is die je van een ogenblik op het ander zelf beslist. Ik zie dat je sterk in je vel bent en een sterke bond met god hebt en dat je beslissingen en manier van redeneren aan je religie gebonden zijn. Veel succes verder met je studies !
Makira S
Mijn visie op het leven is inderdaad niet van het een op het ander moment tot stand gekomen. Ik ben hiermee opgevoed geworden al van kleinaf.
Natuurlijk heb ik me hierin extra verdiept tijdens het werken aan deze opdrachten. Ik las hier verscheidene artikelen over, ging op zoek in recente literatuur, op het internet enzvoort. Ik heb ook veel vragen gesteld aan mijn vader, want in ons religie is 'traditie' een belangrijk punt.
Bedankt voor je reactie, ik vond het aangenaam dat je mijn visie eens las!
Groetjes,
Gitty