Mens en Samenleving

Ik beschrijf onze maatschappij als volgt:

Wij leven vandaag de dag in een maatschappij waar er vooral egoïsme heerst. Iedereen denkt alleen aan zichzelf en zorgt immers enkel voor zichzelf. De uitvindingen van de nieuwe technologieën zijn voor een deel de oorzaak ervan.

Vroeger werden er veel mensen in de fabrieken genomen om te komen werken, terwijl dit momenteel totaal is veranderd. Al het werk wordt door machines vervangen. Daardoor zijn er ook veel mensen werkloos geworden! Toch ontstaat er tegenwoordig meer en meer organisaties die opkomen voor de armen, ontwikkelingslanden, zieken, enzovoort.

Mensen zijn onderdrukt onder de mode. Iedereen wil er bij horen. Je kan niet met een oud toestel rondlopen, al is die nog in perfecte staat, want anders word je uitgesloten. Dit vind ik negatief. Waarom moet dat zo zijn? Ik gebruik nog een ouderwetse gsm, gelukkig dat ik me daar niet mee schaam. Ik ging onlangs naar een dokter en die vroeg mij waarom ik nog steeds met een ouderwetse gsm rondloop. ‘Voel je je goed tussen je vrienden met die oude gsm?” Deze vraag heb ik als negatief beschouwd. Ocharme de mensen toch, die altijd alles moeten kopen om tot hun groep te horen. Ik ben tevreden met wat ik heb! Dat is voor mij belangrijk!

Mensen verdienen nu niet minder dan vroeger, we consumeren gewoon driemaal zoveel als vroeger. Wat je vandaag koopt, is morgen al ouderwets. Elke dag komen er nieuwe modellen van smartphones, camera’s, enzovoort tevoorschijn. Maar wie zegt nu dat die van gisteren niet meer goed zijn? Het is gewoon een kwestie van up to date zijn met de nieuwste toestellen, enzovoort.

Op sociaal vlak valt er veel te zeggen. Je kan de huidige maatschappij als positief ervaren, want via het internet heb je een open wereld voor je staan. Waar je maar bent, kan je contact opnemen met mensen van de andere kant van de wereld. Via facebook, what’s app en dergelijke kan je 24/7 meeleven wat er op de andere kant van de wereld gebeurt. Mensen kunnen via skype met hun vrienden in het buitenland communiceren en natuurlijk ook steeds hun vriendenkring uitbreiden. MAAR de technologie zorgt ook voor isolatie. Mensen zijn voortdurend bezig met hun vrienden in het buitenland, maar vergeten de mensen rondom zich. Kinderen die van school komen worden immers bijna niet gegroet door hun ouders, want de ouders hebben geen tijd voor hun kinderen. Vroeger wist men dat men kinderen krijgt om van hen te genieten, hen groot te brengen, samen de tijd door te brengen, enzovoort. Vandaag de dag krijgen mensen kinderen om hen gewoon aan hun lot over te laten en zelf te laten opgroeien. Steeds meer kinderen lopen op straat rond met een smartphone of iPad. Vroeger wisten de kinderen dat ze op hun ouders konden rekenen, terwijl dit vandaag de dag niet altijd het geval is.

Het doet mij denken aan een situatie dat ik eens heb meegemaakt. Ik ging samen met mijn familie naar de zee. Wij gingen daar lekker op strandstoelen liggen. Terwijl we zo aangenaam de tijd aan het doorbrengen waren, zagen we een familie die naast ons lag. De familie bestond uit papa, mama en een kindje van ongeveer zeven jaar. Die jongen stond de hele tijd naar ons te kijken. Wij zaten daar te babbelen, lachen, spelen met de kleintjes, eten, drinken, enzovoort. We hebben ons gewoon kostelijk geamuseerd. Na enkele ogenblikken vroeg de jongen een snoepje van ons. We gaven het hem met genoegen. Nadien vroegen we hem of hij een enig kind is, en of het niet vervelend is om enig kind te zijn? Het antwoord luidde als volgt: “ja, het is wel vervelend, maar wat ik nog vervelender vind, is dat mijn ouders bijna geen woorden met mij uitwisselen. Ze zijn altijd met hun iPod bezig!”

Dat vind ik verschrikkelijk! Hoe kunnen ouders verslaafd zijn aan hun apparaten, terwijl ze ervoor gekozen hebben om kindjes op de wereld te brengen? Het is het één of het ander! Je kan niet van alles genieten! De relatie tussen de ouders zelf wordt hierdoor ook niet gestimuleerd. Online kan je alle soorten mensen tegenkomen. Ik heb het al vaak gehoord dat mensen van hun geliefde zijn gevlucht omdat ze met iemand anders, die ze enkel online hebben gezien, verder willen leven. Is het dan nog een wonder waarom zoveel ouders vandaag scheiden?

Op cultureel vlak vind ik het vooral positief dat men heden zelf mag kiezen of je nu al dan wel of niet gelovig wil zijn. De wijze man kiest natuurlijk om gelovig te zijn. Maar wil je dat niet, word je dan door niemand niet weergehouden. Iedereen mag zijn eigen religie en tradities volgen, wat ik als positief benader. Je hebt ook de volledige vrijheid voor welke religie je kiest.

Op politiek vlak vind ik het zeer goed dat er een parlement bestaat met alle vertegenwoordigers die door het volk worden verkozen. De bevolking heeft inspraak in het bestuur. We kunnen zelf de parlementsleden verkiezen. Volgens mij verloopt het goed op dit vlak.

Wetenschappelijk is er de laatste jaren een gigantische vooruitgang. Dit moeten we als positief ervaren. Er worden dagelijks nieuwe medicijnen uitgevonden. Dit is zeer goed bijvoorbeeld voor de strijd tegen kanker. Vroeger wisten mensen die gediagnostiseerd werden met kanker dat ze nog amper enkele maanden/dagen te leven hadden. Nu door de modernisering werden al heel veel mensen genezen en leven ze veel langer. 

Wat roept de lezing van P. Verhaege bij me op?

De lezing riep veel gevoelens bij me op. Meneer Verhaege besprak veel thema’s waar ik eerder niet bij ben stilgestaan. Bij de meeste thema’s kwam bij mij het gevoel van overeenstemming op. Ja, hij heeft gelijk! Wij leven in een maatschappij waar alles rond geld draait!

Mensen denken dat geld hen content maakt- deze bewering is fout!

Je wordt niet gelukkig van geld! Je moet geld hebben om te overleven, om te consumeren….

Het is bewezen dat geld niet gelukkig maakt. Ik heb eens een speech gehoord van een rabbijn, hij heeft dan het volgende verhaal verteld:

De rabbijn komt in contact met vele mensen en uit ervaring weet hij dat de mens die veel geld heeft, met veel stress rondloopt. Hij is gestresseerd, want hij moet altijd NOG geld verdienen. Hij moet ook de hele tijd over zijn bezittingen waken. De hele dag loopt hij met hoofdpijn rond, wat kan hij nog doen om zijn rendement te verhogen. De arme mens, hij is tevreden met wat hij maar heeft. Hij is tevreden met het beetje wat hij wel bezit.

Neergeslagen mensen zoeken soms de oorzaak naar hun depressie. Vaak hoor je het dan zeggen, ja, ze hebben geen geld. Als ze meer geld zouden hebben dan zouden ze gelukkiger zijn geweest.

Volgens mij is dat gewoon een nare reactie. Geld verblindt je ogen. Op het moment dat je het geld verdient, ben je de gelukkigste mens ter wereld. Maar het is niet omdat je geen geld hebt dat je nu ontevreden en neergeslagen moet zijn.  

In het artikel 'Alles draait om geld in dit sobere land' wordt dit duidelijk aangebracht. Er wordt hier aangehaald wat mensen in China allemaal doen om geld te verdienen. Ze gaan zelfs hun kinderen daarvoor vermoorden. Geld is waar het in het leven om gaat , dit is volgens van der Putten de mentaliteit die de Chinese maatschappij van hoog tot laag in haar greep heeft gekregen. Soberheid in China is een deugd die slechts geboren wordt uit bittere noodzaak.

Ik vind dit verschrikkelijk. Waarom kunnen mensen niet gewoon eerlijk met zichzelf zijn? Ik heb geen geld, dan kan ik niet in de duurste universiteit gaan studeren of dan kan ik geen plastische chirurgie ondergaan. Moet ik dan daarom ongelukkig zijn? Moet ik op een oneerlijke manier geld proberen te verdienen?

Money

Money! Can buy a house, but not home.

Money! Can buy a bed, but not sleep.

Money! Can buy a clock, but not time.

Money! Can buy a book, but not knowledge

Money! Can buy food, but not appetite.

Money! Can buy a position, but not respect

Money! Can buy blood, but not life

Money! Can buy medicine, but not health.

Money! Can buy insurance, but not safety

You see, money is not everything!

Idee 1: Het onderwijs speelt een belangrijke rol

Volgens de heer P. Verhaege wordt vandaag de dag de nadruk in het onderwijs vooral gericht op het verdere beroepsleven. Hier ga ik met hem akkoord. De scholen focussen inderdaad sterk op de prestaties. Nu vraag ik me af, waarvoor bestaat eigenlijk het onderwijs? Volgens mij, om kinderen op te voeden en ze kennis bij te brengen zodat ze als volwassenen voor een goede maatschappij zullen zorgen. Eén van de kerntaken van het onderwijs is de leerlingen goede waarden en normen aan te leren.

In de basisschool wordt er de basis gelegd voor het verdere leven, zowel op maatschappelijk als op economisch vlak. Men verwacht steeds meer van die jonge kinderen. Er is minder tijd om te spelen, er moet steeds meer en beter gepresteerd worden. Je moet goede punten behalen. Als je die niet bereikt, dan voel je je minder waard dan de rest. We merken dit al vroeg in de schoolcarrière van de kinderen. De kinderen moeten al zelf hun werk kunnen inplannen, ze krijgen enorm veel huiswerk en moeten zelfstandig taken afwerken. Kinderen met achterstanden worden dan ook veel te snel naar het buitengewoon onderwijs gestuurd.

Kleuters screenen heeft volgens mij ook geen zin. De maatschappij wil dat de kinderen rap bijleren zodat ze beter kunnen meedoen in onze maatschappij. Een maatschappij die rond economisch succes draait.

Idee 2: Het neoliberalisme ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak.

Volgens Paul Verhaeghe is het neoliberalisme ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak, omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en de beste naar beneden. Hier ga ik niet helemaal akkoord met hem. Volgens hem zijn er diepgaande sociale relaties tussen collega’s niet meer mogelijk. Ik ken toevallig veel mensen die een hechte band hebben met hun collega’s. Mijn zus werkt in een office. Ze zijn daar met acht collega’s. Ze organiseren om de maand een etentje uit. Ze babbelen zeer vaak ’s avonds op telefoon, ze vragen raad aan elkaar, ze bieden hulp indien nodig, geven soms cadeautjes aan elkaar, enz.

Maar ik ga wel akkoord met het feit dat het pestgedrag nu onze samenleving overheerst. Op school worden kindjes totaal uitgesloten! Kinderen worden gepest, wat zware gevolgen met zich kan meebrengen. Helaas horen we tegenwoordig constant de woorden “zelfmoord, uit het leven gestapt, enzovoort.” Kinderen worden het leven beu!

Paul Verhaeghe haalt ook in zijn tekst aan dat het zelfbeeld van de mensen worden aangetast, hier stem ik ook mee in.  Mensen voelen dat ze er voor niemand zijn, ze krijgen geen erkenning van hun omgeving. Ze geraken in een depressie, voelen zich bang en hebben onmacht. Meer en meer mensen hebben vandaag de dag een psycholoog nodig, waardoor komt dat? Want mensen worden hun leven beu, ze willen zelfmoord plegen, ze zijn toch voor niemand nodig, ze worden door niemand geapprecieerd, enz.  

Idee 3: het neoliberalisme als ramp op maatschappelijk vlak.

Volgens Paul Verhaeghe veroorzaakt het neoliberalisme een grote ramp op maatschappelijk vlak. Hoe groter de inkomensverschillen in een regio, des te meer mentale stoornissen, tienerzwangerschappen, kindersterfte, agressie, criminaliteit, drugsgebruik en pillen; des te lager de gemiddelde levensverwachting, lichamelijke gezondheid, onderwijsresultaten, sociale mobiliteit en ruimer, de gevoelens van veiligheid en geluk voorkomt.

Idee 4: het systeem aanpakken op individueel vlak

Hoe moet het systeem aangepakt worden? Volgens Paul Verhaege is het toverwoord inleveren. Hij zegt dat het eerst op economisch vlak en vervolgens op individueel vlak aangepakt moet worden. Toch is het tweede veel moeilijker want op economisch vlak kan iedereen de schuld aan het systeem geven en dan zijn we ervan overtuigd dat de oorzaak buiten ons ligt. Maar op individueel vlak ligt het aan ieder van ons om in te leveren. Het is niet onze taak om anderen te verbeteren, want dit is veel te moeilijk. Volgens mij moeten we eerst en vooral het systeem bij onszelf aanpakken. Wij consumeren zonder ophouden! Alles wat we tegenkomen wordt op het een of andere manier ons bezit.

Volgens Verhaeghe moeten we in plaats van consument terug burger worden. Ik ben ermee eens dat niet het overmatig consumeren mensen meer tevreden maakt. Integendeel, wie consumeert, wil altijd nog meer en nog meer. Zoals onze wijze mannen al hebben gezegd: “Jesh loi moene, roitze moesaim” Diegene die 100 heeft, wil 200 hebben. Volgens Verhaeghe moeten we ons beter inzetten voor onszelf. Dat is waar, we moeten een limiet zetten wat we al dan wel of niet nodig hebben. We mogen consumeren, maar het consumeren mag het doel van het leven niet worden.

Waarom consumeren we eigenlijk zoveel? Dit is een onbeantwoord vraag. Volgens mij consumeren we voortdurend, omdat we niet content zijn met wat we al hebben. We hebben de neiging en het gevoel dat we steeds meer moeten kopen om ‘erbij’ te horen. We ‘moeten’ merkkledij kopen, we ‘moeten’ twee keer per jaar op vakantie, we ‘moeten’ altijd de nieuwste gsm’s hebben, enz. Maar wat blijkt, we zijn zeker niet gecharmeerder dan vroeger. Mijn oma was altijd blij met haar enig mooi kleedje en dan had ze nog één feestelijk jurkje. Wij lopen nu gewoon rond met het gevoel dat we steeds meer nodig hebben, zo zullen we zeker bevredigd worden, maar dit is een foute stelling! Onze geleerden hebben het al gezegd: “ain oedom mais, vachatzi taavoesoi bejoedoi” Een mens sterft niet, zelfs met de helft van zijn goestingen.

Wat kunnen wij nu doen? Wij moeten proberen om matig te consumeren. Broodnodige artikelen kunnen we niet laten, maar luxeartikelen moeten we proberen om even in de winkel te laten liggen. We moeten er zo weinig mogelijk aan spenderen. Het is zeker niet gemakkelijk om van je gewoontes van de één op de andere dag te moeten veranderen, maar toch moeten we ons best doen om echt enkel te consumeren wat we werkelijk nodig hebben. 

Iedereen heeft zeker iets anders geraakt, hier uit het artikel. Kleine inspanningen kunnen soms wonderen doen. Gun anderen een compliment als hij iets goed heeft gedaan, wees vriendelijk tegen je collega’s, koop niet alles wat voor je ogen springt, enzovoort…

Kenmerken van een goede samenleving:
1. Samenwerking: als we samenwerken, kunnen we meer bereiken, gaat alles vlotter en heerst er vrede. Samen staan we sterk!

2. Respect: respect is een wederkerend waarde. Respecteer je een andere, dan word jezelf gerespecteerd.

3. Tolerantie: We moeten elkaar kunnen verdragen. Ookal heeft hij een andere karakter, geloof, mening, enzovoort al jou.

4. Genereus: we moeten elkaar gunnen. Denk niet alleen aan jezelf!

=> Als iedereen aan die kenmerken denkt en eraan werkt, zou samenleven heel gemakkelijk zijn!

Alles draait om geld in dit sobere land

Er was eens een 19-jarige jongen met een ideaal: zo snel mogelijk rijk worden. Als employé van een veiligheidsdienst verdiende hij weinig, en de misdaad wilde hij niet in....

Jan van der Putten 3 juli 2003, 0:00

Dit is geen boos sprookje, maar een waar verhaal uit een land dat op papier nog altijd streeft naar het communisme. Nog gruwelijker is het verhaal van die werkloze man die na de dood van zijn oudste dochter in een verkeersongelukeen aardig bedrag van de verzekering kreeg. Dat vond hij voor herhaling vatbaar en hij verbrandde zijn jongste dochter levend. Hij is ter dood veroordeeld.

Natuurlijk zijn dit excessen, maar ze tekenen treffend de mentaliteit die de Chinese maatschappij van hoog tot laag in haar greep heeft gekregen: geld is waar het in het leven om gaat. In het Spartaanse, sobere land van Voorzitter Mao doen zich fenomenale veranderingen voor. Spartaans zijn alleen nog degenen die zich geen luxe kunnen veroorloven, soberheid is een deugd die slechts geboren wordt uit bittere noodzaak.

De schoonheidsindustrie bloeit en plastische chirurgie begint net zo populair te worden als in Brazilië. Wat krijgen in de stad Kanton de kinderen van welgestelde ouders als ze slagen voor het toelatingsexamen van de universiteit? Meisjes krijgen een nieuwe neus en westers ogende ogen cadeau, bij jongens wordt het overtollige vet weggehaald opdat ze als ranke Apollo's aan hun universitaire bestaan kunnen beginnen.

Overal in de wereld wordt de Amerikaanse money-and-fun-cultuur geïmiteerd, en China imiteert lustig mee. Maar nergens is de omslag zo snel geweest. De ouders van de fun-generatie sloegen als Rode Gardisten hun leraren dood in naam van Mao's Culturele Revolutie, de kinderen zitten op business schools en plegen een moord om te kunnen studeren op een Amerikaanse universiteit.

De omslag uit zich op haast alle gebieden. Buitenlanders golden vroeger automatisch als spionnen. Iedereen ging hen uit de weg, zelfs als ze op straat de weg vroegen. Nu worden buitenlandse experts gevraagd als managers van staatsbedrijven en is China een paradijs voor de topsymbolen van de Amerikaanse consumptiecultuur: Coca-Cola en McDonald's.

Maar terwijl het oude China plaatsmaakt voor het nieuwe, blijven sommige gebruiken hardnekkig voortbestaan, zoals de verkoop van vrouwen en kinderen en de moord op meisjesbaby's op het platteland. In juni werd in de provincie Jiangsu een pasgeboren kind gered dat op last van haar opa levend was begraven, met instemming van de moeder. Motief: ze had zulke lelijke lipjes. Voor het karwei had de man vijf euro en een pakje sigaretten betaald.

Ook de preutsheid is nog lang niet uitgeroeid. Na klachten heeft de universiteit van de ultramoderne stad Shenzhen iedere uiting van genegenheid op de campus verboden. Zelfs het vasthouden van elkaars hand mag niet meer.

Oud en nieuw buitelen in China over elkaar heen. Alles gebeurt, en van alles het tegendeel. Want China heeft alles: het slechtste en het beste van het oude, het beste en het slechtste van het nieuwe, en alles daartussenin.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/alles-draait-om-geld-in-dit-sobere-land~b6bfc488/

In het artikel 'Alles draait om geld in dit sobere land' zie je duidelijk hoe de huidige maatschappij over geld denkt. Er wordt hier aangehaald wat mensen in China allemaal doen om geld te verdienen. Ze gaan zelfs hun kinderen daarvoor vermoorden. Geld is waar het in het leven om gaat , dit is volgens van der Putten de mentaliteit die de Chinese maatschappij van hoog tot laag in haar greep heeft gekregen. Soberheid in China is een deugd die slechts geboren wordt uit bittere noodzaak.

Ik vind dit verschrikkelijk. Waarom kunnen mensen niet gewoon eerlijk met zichzelf zijn? Ik heb geen geld, dan kan ik niet in de duurste universiteit gaan studeren of dan kan ik geen plastische chirurgie ondergaan. Moet ik dan daarom ongelukkig zijn? Moet ik op een oneerlijke manier geld proberen te verdienen?

Er is gewoon iets mis met het leven.
Ik mis alleszins iets in mijn leven.
De maatschappij is verkeerd, mist iets, maar ziet het zelf niet.
En na 2000 jaar is er nog steeds blindheid hiervoor.
Het leven in de kindertijd is volgens mij heel anders bedoeld dat hoe het nu is.
Het leven is een geschenk en je moet het openmaken.

Tijdens je kinderjaren zou je moeten ontdekken wat je allemaal in jezelf hebt.
Al je fantasie uitvoeren, kijken wat daarvan kan gerealiseerd worden, en wat niet.
Helemaal en alles in de wereld moeten ontdekken, alles wat je maar wilt.
Alles wat je je kan afvragen, ook afvragen en uittesten.
Kinderen zouden daar veel tijd voor moeten krijgen, omdat dat veel tijd vraagt.

In de plaats daarvan mogen kinderen thuis blijven tot ze vier jaar zijn, en dan is het gedaan.
Dan hebben ze geen tijd meer om ZELF de wereld te ontdekken.
Ze worden vanaf dan VERPLETTERD door iets dat grote mensen “SCHOOL” hebben genoemd.
Grote mensen hebben daar zelfs goeie namen voor gevonden:
kleuterschool, dan lagere, dan middenstuk, dan hogere, voldoende namen
om het voldoende tijd te laten duren
en vooral om het voldoende belangrijk te laten lijken.

En tijdens al die “scholen” doen ze dan het volgende:
van die kinderen grote mensen maken die klaar zijn om het normaal te vinden
om elke dag naar het werk te gaan,
daar te doen wat andere mensen zeggen dat je moet doen,
en ‘s avonds thuis moe in de zetel zitten.
Grote mensen die vergeten zijn hun eigen folie, hun verpakking af te leggen.
Want het eigen geschenk uitpakken is vergeten, weggeschoven, weggedrukt.
Dus kunnen weten wie ze echt waren, is vergeten, is nooit gelukt, want nooit de tijd in gestoken.

Het leven van een kind is heel anders bedoeld.
Een kind hoort de kans te hebben, op zijn tempo en zijn manier, zichzelf uit te pakken.
Zichzelf van zijn eigen folie te ontdoen, uit te breken, los te komen, zichzelf te ontdekken.
En daar zou hij de tijd moeten voor krijgen.

Het is dat, mama, dat ik mis!!

04 oktober 2016|Artiktels oudersHOOGBLOEIER, WAT IS ERE MIS MET ONZE MAATSCHAPPIJ

Ik heb dit gedicht met veel interesse gelezen. Ik vind dat dit heel goed met mijn visie op onze maatschappij past. Zelfs een jong kind begrijpt al dat er vandaag de dag zoveel in kinderen geïnvesteerd wordt om later te kunnen gaan werken, om later veel geld te verdienen, enzovoort. School is een plaats geworden waar kinderen verschrikkelijke stress oplopen, omdat ze de eindtermen moeten halen. Er is geen plaats meer voor leuke ontspanningsmomenten voor jonge kinderen. Volgens de schrijver kunnen jonge leerlingen niet meer openbloeien, alles wordt hen voorgezegd. En dat is jammer...